Het is dinsdagochtend. Mijn kleine man heeft er zin in. Hij mag vandaag een dagje gaan spelen bij een vriendin van mij. Big deal, denk je dan. Nou, in dit geval vond ik het heel wat want ik had nooit verwacht dat hij uiteindelijk zou vragen wat ik vredesnaam kwam doen. Kleuterpraat, ik hou ervan.

Kleuterpraat; Mam, wat kom je doen?

Of ik nu even door wil drinken want meneer gaat beginnen met spelen. Ik zit koud drie tellen op de bank bij een vriendin. De kleine man heeft zijn schoenen uit gedaan, zijn drinken op en zit op de grond met de Lego. Hij kijkt een paar keer woest naar me en deelt mee dat hij NU gaat beginnen. Met andere woorden; ‘Mama, ik ga bij N. spelen. Jij moet naar huis.’

Zo gezegd, zo gedaan. Ik tik mijn thee achterover. Neem de kleine meid mee en vertrek naar huis. Er kon nog net een magere ‘dag’ vanaf maar eigenlijk was meneer al te druk met spelen met zijn grote vriendin.

Big deal

Jij denkt nu natuurlijk, ‘wat een wereldnieuws, je zoontje is een dagje spelen’. Nou, eerlijk gezegd ben ik een apetrotse moeder nu. Mijn zoontje is namelijk stiekem best wel verlegen en natuurlijk een beetje verwend. Met een thuisblijfmoeder hoeft hij namelijk nooit een dag naar de opvang of oppas. Hij gaat wel twee keer in de week naar de peuterspeelzaal en speelt vaak bij oma, maar daarmee is het ook wel gezegd. Hij is het dus totaal niet gewend om een dag ergens anders te spelen zonder mij. Dus ja, een dagje spelen bij een vriendin van mij was best wel een big deal.

Waar zijn dan mijn slaapspullen?

Een aantal weken geleden ging ik met de kinderen even op de thee bij N. Mijn kleine man heeft het daar eigenlijk altijd naar zijn zin en sinds zijn geboorte voelt hij zich al onwijs op zijn gemak bij haar. N. heeft iets magisch waardoor kinderen haar volledig vertrouwen en super blij van haar worden. Zo ook mijn kleine man. Hij bedacht zich toen dat hij wel een keer wilde logeren bij haar. Aangezien wij dachten dat hij vooral erg veel praatjes had hielden we dit nog een beetje af. Tot hij tijdens onze reis in Costa Rica regelmatig begon over zijn logeerplannen bij N. Eenmaal terug in Nederland spraken we dus snel een speeldate af. Eerst maar eens kijken hoe een dagje spelen zou gaan. Ik betwijfelde namelijk serieus of hij dat wel vol zou houden. Je begrijpt het al, toen ik meneer weg bracht vroeg hij al; “Waar zijn dan mijn slaapspullen?”. Euh.. Mama stond even met haar mond vol tanden. We kletsten ons hier uit en meneer genoot van een heerlijke dag spelen. Toen ik om vijf uur voor de deur stond was hij dan ook bijzonder verontwaardigt. “Mam, wat kom je doen?”

Trots

Ja, en dan ben je dus toch weer apetrots op je kleuter. Deze kleine man is toch echt al weer een stuk groter en wijzer dan mama dacht. Heerlijk toch?

Vergis jij je ook wel eens in het kunnen van je kind(eren)?