Zenuwachtig zijn, stress, spanning, we hebben er allemaal wel eens last van. De één maakt zich niet zo druk, de ander is al zenuwachtig als hij in de auto stapt. Waar word ik nou zenuwachtig van en hoe uit zich dat? Nou, ik kan je vertellen dat dat geen pretje is. Deze Tag is bedacht door Mamsatwork en ik werd door Linda gevraagd om hem ook te beantwoorden. 

Waar word jij nu zenuwachtig van? (duhuh)

Ik kan vreselijk zenuwachtig worden van nieuwe situaties. Dit zijn dan vooral onbekende situaties, waar ik bijvoorbeeld niemand ken of waar ik nog nooit geweest ben. Vrij irritant aangezien je als blogger nogal eens uitgenodigd word voor evenementen of persdagen. Daar ga je namelijk veelal alleen naartoe. Nu ik wat langer blog kom je wel vaak wat collega’s tegen maar dat is altijd een verassing. Het feit dat ik vooraf niet weet hoe zo’n dag gaat lopen maakt me wel enigszins zenuwachtig.

Ook kan ik de zenuwen krijgen als ik een ‘zakelijk’ telefoontje moet plegen. Ik ben gewoon echt niet zo’n beller. Ik kan heel lang kletsen met vriendinnen maar als ik iets moet regelen dan doe ik dat liever via de mail of gewoon face-2-face.

Verder heb ik stiekem ook wel wat gezonde spanning als ik een wedstrijd met mijn paard heb.  Inmiddels is dat, door mijn gezondheid, al weer heel lang geleden dus als ik weer een keer een wedstrijd ga starten dan verwacht ik wel wat zenuwen.

Waarom word je daar zenuwachtig van?

In het  geval van de nieuwe situaties en de telefoontjes komt het denk ik doordat ik niet weet ik kan verwachten. Het zijn dan momenten die ik niet zelf in de hand heb of waar ik geen invloed op uit kan oefenen. Dit betekend dat ik niet de touwtjes in handen heb en alleen op mezelf kan vertrouwen. En daar ben ik dus niet zo goed in. Stel je voor dat een situatie anders loopt dan ik in gedachte heb.

Voor wat betreft de wedstrijden met mijn paard is het vooral gezonde spanning. Stiekem wil je toch je punten rijden of zelfs winnen. Ik denk dat de meeste mensen die sporten in wedstrijdverband dat wel herkennen.

Hoe uit dat zenuwachtig zijn zich bij jou?

Als ik echt heel erg zenuwachtig ben dan ben ik hondsberoerd. Ik ben dan misselijk, heb hoofdpijn, ben duizelig en kan vooral niet eten. Waar een ander naar de snoeptrommel grijpt moet ik een emmer in de aanslag houden. Ik krijg namelijk geen hap door mijn keel en heb dan een innige relatie met de wc-pot. Yep, als Bianca echt zenuwachtig is dan kan je maar beter niet in de buurt blijven. Overigens is dit wel het extreme geval van mijn zenuwen. De laatste tijd is het gelukkig een stuk minder heftig en beperkt het zich tot niet kunnen eten of gewoon een naar gevoel in mijn buik. Ik word overigens wel bloedchagrijnig van zenuwen.

Daar word ik zenuwachtig van

Doe je iets tegen het zenuwachtig zijn op dat moment?

Als ik zo zenuwachtig ben zoals ik hierboven beschreef probeer ik vooral rustig te blijven. Ik let dan goed op mijn ademhaling en probeer mijn gedachten te verzetten. Wat ook helpt is me inbeelden wat het ergste is dat er kan gebeuren. Eigenlijk valt het dan altijd reuze mee en kan ik het weer een beetje relativeren. Tsja, en verder is het vooral doorbijten en me niet door de zenuwen te laten weerhouden om iets te doen.

Uiteindelijk valt de situatie gelukkig altijd wel mee en overleef ik het elke keer weer.

Heb jij vaak last van zenuwen? Wat doe je dan?

Handtekening

 



♥ ♥ ♥ Op Fulltime Mama wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥

 



1 Comment on Daar word ik zenuwachtig van

  1. Anneke
    15 maart 2017 at 21:14 (7 jaar ago)

    Oh, dit lijkt wel door mij geschreven 😀 Ik heb ook zo’n ding met nieuwe situaties/mensen en telefoontjes… Je bent dus niet de enige 😉 Ik krijg dan altijd zo’n mega pds-aanval. Helpt natuurlijk geen meter voor mijn zelfvertrouwen als mijn darmen ook nog eens een eigen leven beginnen te leiden 😀
    But in the end… we geraken er altijd wel, hè? 😉

    Beantwoorden

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Comment *






Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.