Grote broer

Ergens in januari dit jaar vertelden wij aan onze kleine man dat hij grote broer wordt. Een vrij abstract begrip voor een ventje van 2,5 jaar oud. Opvallend genoeg kon hij er zich wel een voorstelling van maken. Een vriendje was ook net grote broer geworden dus dat maakte het voor hem wat tastbaarder.

Naarmate de zwangerschap vorderde was ons zoontje er steeds meer mee bezig. Regelmatig kreeg de buik even een kusje en wilde hij er meer over weten. Al snel bleek dat hij er toch wel erg diep over nadacht. Eind februari kroop meneer, in alle vroegte, tussen ons in op bed. Hij keek even televisie en was lekker ontspannen. Ideaal, dacht ik, dan tuk ik nog even verder. Helaas, mijn poging tot verder soezen werd vrij snel verstoord. De kleine man vroeg of hij de baby een kusje mocht geven. Ja hoor, prima. Mijn buik werd al wat boller,  dus dat de baby groeide was voor hem heel logisch. Na een bedenkelijke blik, meldde hij me dan ook; ‘mama, straks wel een groot gat nodig voor baby’. Bam, weg snooze-status.  ‘Euh…. Ja dat klopt, daar is mama zich enorm van bewust.’ Slik. Ik probeerde vervolgens mijn lach in te houden, maar dat was natuurlijk kansloos. Enigzins alert, wachtte ik af of meneer verder zou vragen. Dat deed hij echter niet. Het feit dat hij geconstateerd had dat er een grote opening nodig is om de baby eruit te krijgen, was voor hem voldoende. Daar kwam ik even mooi mee weg. 😉

Vanaf het begin heeft ons zoontje gezegd dat hij een zusje wil. Zelf hebben wij daar nooit naar gevraagd of het besproken, maar hij was er echt van overtuigd dat hij een zusje zou krijgen. De spanning was dan ook bijzonder groot toen hij mee ging met de geslachtsbepalende echo. Vooraf vertelde ik hem nog een keer dat het ook een jongen kon zijn en dat dat ook leuk is. Boos keek hij ons aan en riep dat hij een zusje wilde. De echoscopiste deed er nog even een schepje bovenop. Ze vertelde hem dat we gingen kijken of het een broertje of zusje zou zijn. Geërgerd keek hij haar aan en vertelde dat hij een zusje wilde. Tsja, daar sta je dan met je goede gedrag. Ik ben maar snel gaan liggen en hoopte dat de baby een beetje mee zou werken. Tijdens de echo werd het vermoeden, van ons zoontje, snel bevestigd. De grote broer krijgt inderdaad een zusje. Ons had het niets uitgemaakt maar toch was de opluchting groot en de vreugde van onze peuter nog groter. Je zou bijna denken dat hij stiekem een lijntje had met de baby. Meneer kreeg een sleutelhanger mee met de echofoto van zijn zusje. Eén apetrotse en gelukkige peuter!

Inmiddels ben ik bijna 30 weken zwanger. Nog steeds is meneer trots. Iedereen die het wil horen krijgt de mededeling; ‘ik word grote broer van mijn kleine zusje’. Als hij iets leuks voor meisjes in een winkel ziet, roept hij enthousiast dat dat wel leuk is voor z’n zusje. De buik krijgt nog steeds elke dag een kusje en er worden verhaaltjes tegen verteld. Hier ontwikkeld zich een echte grote broer. Ik heb zo’n vermoeden dat het helemaal goed komt met die twee.