Help! Poetsdrang

Poetsdrang overvalt me letterlijk omdat ik normaal gesproken niet blij word van poetsen. Ik durf zelfs te zeggen dat ik er echt een hekel aan heb.  Als het dus opeens begint te borrelen moet ik mijn kans grijpen en profiteren van deze oerkracht. Voor je het weet is het voorbij en loop ik weer chagrijnig achter de dweil aan. Ik twijfelde dus geen seconde en kwam direct in actie. Kleine bijkomstigheid dat ik, nu ik zwanger ben, al een harde buik krijg als ik alleen maar kijk naar de stofzuiger. De plotselinge poetsdrang was gelukkig sterker dan mijn lijf dus ik redde het precies om de benedenverdieping aan kant en schoon te krijgen. 1-0 voor mij!

Aangezien deze oerkracht slechts één keer in de zoveel tijd naar de oppervlakte komt moet ik mezelf normaliter een schop onder mijn kont geven. Met al het leven in huis ontkom ik er namelijk niet aan om regelmatig de stofzuiger door het huis te slingeren en een poetsdoek te hanteren. Om dit allemaal iets makkelijker te maken ben ik sinds een week de trotse eigenaar van een Dyson kruimeldief. Wat een verademing dat, veel te dure, ding. Lekker klein, turbo zuigkracht en hij ligt zo voor het grijpen. Zo kan ik stiekem alleen even snel de haren van de bank halen, zonder dat stofzuiger Senior helemaal uit z’n hok moet komen. Ja, mijn huisdieren zijn genadeloos verwend en mogen heerlijk knus op de bank liggen. Nadeel is dus dat er aardig wat haar achter blijft als er vier fluffy dieren op hebben gelegen. Lang leve mijn mini stofzuiger.

Je snapt natuurlijk wel dat er een paar dagen later niets meer te zien is van mijn poetsdrang. Een paar dagen? Sorry, ik bedoel een paar minuten later. De kleine man kruimelt met zijn koekje, gooit zijn beker über-plakkerige limonade om, de honden stoeien op de vloer, waarbij het blijkbaar een wedstrijd is wie het meeste haar loslaat en de poes loopt met natte pootjes over het aanrecht. Al het harde werk voor niets geweest. Het eerste uur doet dit nog een soort pijn. Het volgende uur kan je het al wat meer loslaten en het uur daarna zit ik zelf ongestoord te kruimelen met een zak chips en een Jillz (0,0%, zucht) op de bank. Oeps.. Nou ja, morgen weer een dag. Zo lang er nog geen nieuwe levensvormen ontstaan op mijn vloer, overleven we het wel. Goed voor de weerstand 😉