Vrijdag was het dan eindelijk zover. Na weken wachten, aftellen en ongeduldig zijn, mochten we dan eindelijk onze nieuwe kitten ophalen. Vorige maand had ik een heel knap rood katertje uitgezocht bij de cattery. Een Britse Korthaar kitten, om precies te zijn. Net als onze poes Daisy. In de weken die volgden werden we door de cattery (fokker) verwend met foto’s van onze kitten. Zo kwam de ‘ophaaldatum’ steeds dichterbij. Welkom Olivier!
Vrijdag was het dus zover. Ik had afgesproken om Olivier op te halen terwijl onze peuter naar de peuterspeelzaal was. De kleine man kennende zou hij namelijk niet te houden zijn van enthousiasme. Sinds hij klein is, is hij gek op dieren. Dat word hem ook wel enigszins met de paplepel ingegoten, maar hoe hij dieren benadert is toch altijd wel bijzonder om te zien. Ik gunde de nieuwe kitten dus even een ‘semi-rustig’ momentje om te wennen in huis. Met de nadruk op ‘semi-rustig’, want er stonden thuis al twee hondjes en een poes te wachten op onze thuiskomst.
Thuis aangekomen opende ik de draagtas en kwam het welkomstcommitee al aan gehuppeld. Spike, onze zwarte chihuahua-kruising was op slag verliefd en stond hyperactief te stuiteren naast de tas. Aardschok nummer één voor Olivier. Blazer, onze ietwat gezette chihuahua, snuffelde even. Zodra hij ontdekte dat er niets eetbaars in de tas zat, ging hij maar weer op de bank liggen. Helaas, jongen. Daisy, onze Britse Korthaar poes, vond het bijzonder interessant. Zij liep nietsvermoedend naar Olivier toe. Olivier kon alle aandacht echter niet helemaal waarderen dus zat vol overgave te grommen in de tas. Grote mond maar een klein hartje want meneer wilde absoluut niet zijn draagtas verlaten. Prima. Uiteindelijk mochten de honden even naar buiten zodat Olivier de boel kon verkennen zonder een verliefde Spike die in zijn nek liep te hijgen. Dit kon de knappe kitten wel waarderen en al gauw liep hij dan toch door het hele huis achter me aan. Voorzichtig verkende hij het huis. Ondertussen werd er wel wat af gepiept, want het is toch wel een beetje eng zo zonder je broertjes en zusjes.
Na anderhalf uur moest ik toch echt even onze peuter ophalen. In de auto oefende hij de naam ‘Olivier’ alvast. Eenmaal thuis was ook de kleine man direct tot over zijn oren verliefd. “Aaaah, lieffie! Lieve Olivier. Kom maar, rustig maar”, zo kroop hij achter Olivier aan. Niet veel later zaten ze samen op de bank en probeerde Olivier hapjes te nemen van het appeltaartje dat we aten. Dat gaat helemaal goed komen met die twee!
Na een paar uur ontdekken, snuffelen en op avontuur door het huis, was Olivier wel erg moe. Achter een kussentje op de bank viel hij in een diepe slaap. Zzzzzzzzz…..
Ik ben benieuwd wat deze kleine man allemaal nog voor ons in petto heeft. Genieten doen we in ieder geval al volop met onze kleine Olivier!
♥ ♥ ♥ Op Fulltime Mama wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥
Janneke Boer
27 juni 2015 at 12:46 (9 jaar ago)Wat een schattig katje Bianca! Veel plezier er van! Groetjes.
Bianca
27 juni 2015 at 14:18 (9 jaar ago)Dank je wel! Het blijft leuk zo’n kitten in huis