Begrijp jij dat nou? Dat mensen zomaar ongevraagd aan je gaan zitten. Dat ze zonder pardon in je persoonlijke ruimte komen? Of ben ik een zeikerd als ik dat irritant vind? Moet ik dat maar accepteren? Het is immers lief en geïnteresseerd bedoelt. Hmmm.. ik weet niet wat ik er van moet vinden hoor. Waar ik het over heb? Lees snel verder.
Persoonlijke ruimte; moet dat nou?
“Persoonlijke ruimte is ons draagbaar territorium. We gebruiken persoonlijke ruimte om de afstand tussen anderen te reguleren en als non-verbaal communicatiemiddel.”
Die afstand, daar zit het hem in. Als ik mensen goed ken dan vind ik het prima dat ze dichtbij komen. Vage kennissen mogen wat mij betreft alweer iets meer afstand nemen. Ik vind het leuk om een praatje te maken maar ze hoeven niet boven op mijn lip te staan. En daar gaat het dus steeds fout.
Tijdens mijn zwangerschap vond men het blijkbaar geoorloofd om ongevraagd aan mijn enorme buik te zitten. Ik vond het helemaal niet erg als lieve vriendinnetjes of familie even mijn buik aan wilden raken. Al blijft het wel een beetje apart want je zit dan ook echt aan mijn spek en niet aan de baby eronder, maar ok. Dat kon ik dan nog wel begrijpen. Het werd echter vreemder en vooral irritanter wanneer random mensen aan mijn buik gingen voelen. Stond ik in de supermarkt en maakte ik een praatje met een vage kennis dan zag ik het al gebeuren. Eerst zag je ze kijken. Hun blik dwaalde af naar beneden. Vervolgens kreeg je een vragende blik. Nog voor ik de kans kreeg die blik te beantwoorden werd er een hand uitgestoken. Binnen no time werd mijn buik geaaid. Serieus? Moest dat echt? Ik glimlachte er altijd maar een beetje vaag bij maar het liefst had ik die hand weggeslagen. Mijn buik, mijn baby, mijn lijf, wegwezen. Ok, ok, ik weet dat het echt lief bedoeld was en men geen kwaad in de zin had maar toch.. Ze kwamen gewoon wel erg in mijn personal space.
Nu, maanden later, is de buik een soort van weg. De geschiedenis herhaalt zich echter. In een eerdere post vertelde ik al eens dat ik draagmama ben. Mijn kleine meisje slaapt regelmatig in de draagdoek op mijn borst. Heel dicht tegen mama aan, lekker warm. Blijkbaar is dat echter ook weer een reden om in mijn persoonlijke ruimte te komen. Ook nu vind ik het prima als vriendinnen of familie zo dicht bij komen. Gezellig, kom erbij, kom erbij. Ik zou het alleen kunnen waarderen wanneer volslagen onbekenden gewoon op gepaste afstand zouden blijven. Wandel ik namelijk lekker een rondje door het bos met zoonlief en de kleine meid op mijn buik, dan word ik aan alle kanten betast. Nou ja, dat is overdreven maar mijn draagdoek, met bijbehorende baby, worden toch wel vaak even aangeraakt. Ik snap wel dat het een schattig gezicht is, zo’n klein baby’tje lekker tegen mama aan, maar dan hoef je er toch niet aan te zitten?
Hmmm.. blijkbaar zit hier een klein frustratie-puntje. Misschien moet ik daar iets aan doen? Of is het niet gek dat ik het a-relax vind dat mensen in mijn gezicht staan te hijgen om naar mijn baby te kijken? Al is mijn baby natuurlijk wel het bekijken waard. Misschien moet ik het dan toch maar gewoon tolereren. Dit is ook maar van korte duur. We profiteren dan toch maar even van de aandacht. 😉
♥ ♥ ♥ Op Fulltime Mama wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥
Vlijtig Liesje
6 oktober 2015 at 11:12 (9 jaar ago)Ik snap je irritatie wel, maar tegelijkertijd bedoelen mensen het meestal goed. En is het echt interesse.
Bianca
7 oktober 2015 at 09:07 (9 jaar ago)Ja dat is zeker waar! Stiekem voel ik me natuurlijk ook wel gevleid dat ze m’n kindje leuk vinden 😉
Evelien @Mamzella
6 oktober 2015 at 09:12 (9 jaar ago)Hahahaha ZO herkenbaar!!!
Ik probeer me er gewoon over te zetten maar soms is het inderdaad écht wel ongemakkelijk! Maarrrr ik moet zeggen dat ik vooral dat laatste vervelend vind… Als vreemde mensen zomaar aan mijn baby komen. Mijn baby!!!! Weet ik veel of ze verkouden zijn of net een ziek kind hebben of… Allez, dat geldt dan vooral bij echt kleine babytjes he 🙂 Aan mijn peuter mogen ze wel eens komen hèhè :-p
Bianca
7 oktober 2015 at 09:06 (9 jaar ago)Haha erg he! Ja, inderdaad, dan hebben ze net hun snotneus afgeveegd en dan zitten ze aan je baby. Lekker dan! Ik zet me er ook wel overheen hoor maar het is toch apart.