Lang, lang geleden heeft iemand ooit bedacht dat wij mensen kleding aan moesten.Ik hou ervan, ik ben gek op kleding. Maar mijn kinderen? Die zijn doorgaans niet zo blij met de uitvinding van kleding. Niet dat ze het liefst in hun blote kont lopen hoor. (Alhoewel…) Maar meneer en mevrouw vinden aankleden een enorm leed dat ze regelmatig moeten ondergaan.

Het leed dat aankleden heet

Het begint al zodra je dat kleine warme wurmpje voor het eerst zelf aan mag kleden. Je kleine spruitje heeft heerlijk bloot in je warme buik gezeten en komt dan opeens in een omgevingstemperatuur die aanzienlijk lager is dan in die baarmoeder. Dat is al een verschrikking op zich. Vervolgens worden die kleine armpjes en beentjes ook nog in een luier, een romper, sokjes, een pakje én een mutsje gestopt. Lekker warm, maar jeetje wat een gepluk aan dat kleine roze lijfje. Over het algemeen worden kleine baby’s niet bepaald vrolijk van aankleden. Zeker niet als de ‘nieuwe’ papa of mama onwennig aan ze staat te trekken.

De baby met een eigen wil

Op den duur begint dat aankleden wel te wennen maar dan… Dan word je baby wat groter, beweeglijker en krijgen ze ook een eigen wil. De horror! De baby, (lees mijn dochter) wil graag zitten, alles pakken, alles opeten en alles zien. Ze wil dus vooral niet gaan liggen om aangekleed te worden. Doet mama dat wel? Dan zet je het uiteraard op een gillen. En warempel!? Het heeft nog effect ook. Deze mama vind het namelijk bloedirritant om een protesterende en gillende baby aan te kleden. Dus deze mama faalt in haar volharding en laat de baby ‘winnen’. Mevrouw wordt rechtop gezet en zo aangekleed. Lekker makkelijk ook met die drukknoopjes onder die romper en het ophijsen van een broek.. Maar hé, de dame gilt niet meer en is blij. Tegenwoordig ben ik hier zelfs zo bedreven in dat ik zittend een luier kan verschonen.

De dreumes die wél meewerkt

Als je die fase overleefd hebt kom je op de fase waarin je kindje kan staan. Ik werd daar persoonlijk heel blij van. Mijn kleine man was precies zoals mijn dochter en vond aankleden ook een verschrikking. Tot hij kon staan. Hop, op het aankleedkussen staan, je dreumes kan nergens heen en je hebt ze in een oogwenk aangekleed. Ideaal.

De peuter die nee zegt

Uiteraard duurde deze fase niet zo lang want toen werd meneer een peuter. Zo’n peuter die overal “nee” op zegt of “zelf doen”. Dat laatste heeft mijn kleine man niet zo gehad, die was liever lui als moe als het om aankleden ging. Maar “nee”? Jawel, die klank leerde hij vrij snel en dat beviel hem wel. ’s Ochtends even snel aankleden? “NEE!” Met de luier aan zijn kont en de broek aan zijn enkels renden we het hele huis door. Over het aantrekken van één kledingstuk deden we minimaal 5 minuten. Alles moest een spelletje worden en het liefst zo hard en snel mogelijk. Even stil staan? Ook dat zat er niet in. Lekker weg rennen, achterover liggen, ondersteboven staan. Ik word nu nog moe als ik er aan terug denk.

De kleuter die het wel prima vind

Tsja, en dan word de peuter wat ouder en wijzer. Althans, dat is het idee. Onze kleine man is inmiddels al weer een kleuter. Nog even en hij mag naar school. Persoonlijk vind ik dat, als je bijna vier jaar bent, je je best zelf aan kan kleden. Meneer heeft daar een duidelijke andere mening over. Elke ochtend weer is het een strijd met aankleden. Ik wil dat hij dat zelf doet, zelf vind hij het wel prima. Hij zou het liefst de hele dag in zijn pyjama lopen want dan heeft hij ook geen last van lastige knopen, sokken die niet meewerken of truien die niet over zijn hoofd gaan. Ik snap het wel hoor, het is ook lastig om sommige kledingstukken aan te doen. Maar kom op, hij kan het wel. Ach, misschien heeft hij dat wel een beetje van mij. Want waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Uiteindelijk tuin ik er namelijk altijd in en sta ik vervolgens elke dag mijn kleine man aan te kleden. Zou dat hele aankleden ooit een keer vanzelf gaan? Of loop ik nog met een onderbroek achter mijn kinderen aan als ik achter de rollator loop?

Herken jij dit leed dat aankleden heet? Of vind(en) jouw kind(eren) aankleden niet vervelend? Tips zijn ook welkom. 😉