Wat maken moeders het zichzelf toch altijd moeilijk. Wij mama’s willen alle ballen tegelijk hoog houden. We vervullen enorm veel rollen en willen dat allemaal goed doen. Vervolgens kampen we allemaal met bizar veel schuldgevoelens. Schuldgevoelens van moeders liegen er niet om. De één lijkt misschien onnozel, de ander gaat behoorlijk diep. Je maakt mij niet wijs dat er moeders bestaan zónder schuldgevoelens. Ik ging bij mezelf en wat lieve blog-collega’s te rade en ontdekte dat we allemaal kampen met grote en kleine schuldgevoelens. 

Mama biecht op; schuldgevoelens

Nee echt! Jij bent niet de enige die zich druk maakt dat hij niet op tijd thuis is om de kinderen op bed te leggen of die het soms fijner vind om achter de laptop te zitten dan een spelletje te spelen met de kinderen. Alle moeders hebben last van schuldgevoelens en we maken het er onszelf zo moeilijk mee. Ook ik, als thuisblijfmoeder, heb last van schuldgevoelens. Je zou zeggen, ‘joh jij bent altijd thuis voor je kinderen waar maak je je druk om?’ Maar helaas, ook als thuisblijfmoeder heb ik er last van. Zo voel ik me schuldig dat ik, bijna, elke dag een paar uur van huis ben om voor mijn paard te zorgen. Voel ik me schuldig als ik de kinderen een uurtje voor de televisie zet omdat ik zelf te moe ben om iets met ze te doen. Ik zeg wel eens dat we geen lekkers meer in de kast hebben terwijl ik nog wel ergens een ‘secret stash’ heb voor ‘snaaibuien’. Ik voel me wel eens schuldig omdat ik er onwijs van kan genieten als de oudste een dag spelen is en de jongste op bed lig. Ik heb dan altijd de meest woeste plannen maar vervolgens lig ik al die uren op de bank lui te zijn. En zo kan ik nog wel even door gaan.

Herkenning

Ik vroeg enkele van mijn lieve blog-collega’s wat voor (onnozele) schuldgevoelens zij ervaren als moeder. Veel situaties kwamen mij erg bekend voor;

  • Zo maken we allemaal afspraken met onze kinderen maar komen we ze soms zelf niet helemaal na. En dan blijven onze kinderen nog onwijs loyaal ook. Gevolg; meeeeega schuldgevoel.
  • Ook ‘liegen’ we allemaal wel eens over bedtijd. Vooral als onze kinderen nog niet kunnen klokkijken. Shame on us.
  • Bijna allemaal hebben we wel eens meer aandacht voor onze schermpjes dan voor onze kinderen. En dan vervolgens onze kinderen erop wijzen als ze teveel op hun schermpje kijken.
  • Qua eten falen we allemaal wel eens. Sommigen van ons eten wel eens lekker met het bord op schoot voor de televisie. Ach, moet kunnen toch. Maar vervolgens voelen we ons schuldig omdat dat niet ‘hoort’.
  • Wij mama’s zijn ook wel eens moe of gewoon helemaal klaar en dan krijgen we een kort lontje. Waardoor we dan wel eens onterecht mopperen op onze kinderen. Ja, dan voelen we ons achteraf wel heel erg naar.

Niet in de hand

Sommige schuldgevoelens komen voort uit bepaalde keuzes die je maakt. Ongeacht of je daar nou over na hebt gedacht of dat het gewoon zo is gelopen. Over het algemeen zijn zulke dingen ook best wel te verwaarlozen. Er zijn echter momenten, gebeurtenissen of emoties die je niet in de hand hebt. Bepaalde omstandigheden waardoor het leven net even anders loopt dan je zelf zou willen. Als je de keuze had, zou je het anders gedaan hebben. Zo hoorde ik van een moeder dat zij zich schuldig voelt over de vroeggeboorte van haar kindje. Een gebeurtenis waar ze zelf absoluut geen invloed op had maar wat wel een enorme impact heeft (gehad). Om je dan schuldig te voelen dat je je kindje niet langer in je buik hebt kunnen houden, dat lijkt me verschrikkelijk verdrietig. Wat maken wij moeders het ons toch moeilijk. Ik zelf heb bijvoorbeeld, beide kinderen, geen borstvoeding kunnen geven in verband met mijn medicatie. In eerste instantie voelde ik me daar ook schuldig over. Nu erop terugkijkend heb ik echter totaal geen spijt. Ik had geen keuze, mijn kinderen zijn kerngezond en komen niets tekort. Waarom zou ik dan nog een schuldgevoel moeten hebben?

Kappen nou!

Na een ellenlange opsomming van al onze schuldgevoelens waren we eigenlijk nog lang niet klaar. We konden nog wel even doorgaan. Moeten we daar niet eens mee stoppen? Met dat constante schuldgevoel waar wij moeders last van hebben? Is het niet gewoon oké om soms even minder perfect te zijn en ons gewoon te gedragen als loedermoeder? Dus moeders verenigt u en laten we collectief stoppen met dat constante schuldgevoel! Ik voel een politieke partij opkomen. Ow sorry, nu draaf ik een beetje door maar hé, jullie begrijpen me wel toch?

Dankwoord

Dit opsommings-artikel is mede tot stand gekomen met de hulp en steun van mijn lieve blog-collega’s. Ook zij zijn hardwerkende, stoere moeders die zich echt niet schuldig hoeven te voelen als ze even niet de perfecte moeder zijn. Mary-Lou, Cassandra, Judith, Marjo, Astrid en Linda, jullie zijn toppers!

Herken jij je in, één van, de schuldgevoelens als moeder? Wat doe jij daar mee?

Handtekening

 

 

 

 

 



♥ ♥ ♥ Op Fulltime Mama wordt gebruik gemaakt van affiliate links. Dit betekent dat als jij op een van de links klikt, wij daar mogelijk een kleine commissie over krijgen. Het kost jou niets extra, maar het levert ons wel wat op. Met deze opbrengsten kunnen we deze website onderhouden. Ook krijgen wij soms betaald voor een artikel of we krijgen een product in ruil voor een blogpost. Onze mening blijft hierdoor nog steeds onveranderd en eerlijk. Voor meer informatie kun je de disclaimer doorlezen. ♥ ♥ ♥

 



5 Comments on Mama biecht op; schuldgevoelens

  1. Merel
    12 mei 2016 at 07:18 (8 jaar ago)

    Haha guilty!
    Echt, wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben…

    Beantwoorden
  2. Judith
    11 mei 2016 at 07:18 (8 jaar ago)

    Het is een mooie opsomming geworden, benieuwd hoe herkenbaar is het is voor andere moeders..

    Beantwoorden

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Comment *






Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.