Gisteren hing thuis de vlag uit. Voor de regio midden was de zomervakantie gisteren ten einde en begonnen de scholen weer. Dat betekende dat mijn kleine man ook weer naar school mocht. We hebben elkaar zes weken vermaakt en het heel fijn gehad maar stiekem was het ook wel lekker dat hij weer naar school ging. Toch?

Zo’n zomervakantie is best wel lang

Ruim zes weken geleden begon de zomervakantie. De kleine man ging net een maand naar school en hij kreeg alweer vakantie. Best jammer want hij begon eindelijk een klein beetje te wennen. De eerste week van de zomervakantie gingen we direct een midweekje weg maar daarna volgden een paar weken staycation in de tuin. Ook lekker maar ik merkte al snel dat meneer toch echt wel een stukje uitdaging en afleiding mistte. Met smart keek ik uit naar de laatste dag van de zomervakantie en de eerste schooldag. In mijn agenda tekende ik alvast een vlaggetje. De rust zou weer wederkeren en de kleine man zou weer lekker uitgedaagd worden op school.

Niets is minder waar

Gisteren was het dan zover. Ik zou de vlag uit gaan hangen en vol plezier mijn oudste naar school brengen. Euhm ja.. Het idee was leuk maar de uitvoering wat minder. Meneer vond het namelijk helemaal niet leuk om weer naar school te gaan. Mama kreeg kriebels in haar buik en de kleine man kreeg maar een half boterhammetje weg van de zenuwen. Oh, ohw, kind wat lijk je op je moeder. Vol goede moed bracht ik meneer dan toch naar school. Nog even wat tranen van de kleine grote man en toen liep hij stoer de klas in. Op zoek naar zijn nieuwe plekje. Al snel zag hij dat hij naast een lief vriendinnetje mocht zitten dus dat nam de zenuwen een beetje weg. We zwaaiden nog even naar elkaar en ik ging weer lekker naar huis.

Hard aan het werk en veel doen

Althans, dat was de bedoeling. Ik had me voorgenomen om lekker te gaan bloggen en naaien. Tijdens de zomervakantie kwam ik daar bijna niet aan toe dus nu moest het weer gaan gebeuren. Ik had immers eindelijk weer de tijd. Na de boterham en een paar boodschapjes was de motivatie echter ver te zoeken. Ik had de tijd maar liep enorm met mijn ziel onder mijn arm. Mijn kleine man is weer naar school, ik heb de tijd en aandacht voor de kleine meid. Ik kan weer lekker gaan bloggen en knutselen. Maar wat doe ik? Ik zit met een theetje op de bank me druk te maken of de kleine man het wel naar zijn zin heeft op school. Zucht.. ben ik dan toch echt zo’n hopeloze moeder die niet zonder d’r kinderen kan? 😉

Morgen is er weer een dag, langzaam wennen we allemaal wel weer aan het schoolritme. Toch?

Moet jij ook zo wennen aan het schoolritme? Of ging bij jou écht de vlag uit?

Bewaren