Al maanden word er in dit huis gebruld. Niet van verdriet, niet van boosheid maar van pure lol. Deze akoestische klanken worden opgeleukt door stampvoeten en vurige blikken. Zijn vriendje heeft er ook ‘last’ van. Ze zeggen dat het een fase is. Ik vraag me alleen af hoe lang deze fase duurt. Ik probeer mezelf er al weken aan te herinneren; het is een fase, Bianca, het gaat echt weer over. Geef je er maar aan over, het is een fase.. Mijn kleine man gaat al maanden, het grootste deel van de dag, door het leven als dinosaurus. Inclusief bijbehorende brulgeluiden. (meer…)