Daar zit je dan, met je dikke buik in het weiland in de schaduw. Mijn paard staat even lekker op de wei en ik probeer mijn hoofd en buik koel te houden. Schrale troost is dat mijn paard nog veel meer last van de warmte heeft dan ik. Samen bikkelen dan maar en even bloggen in de schaduw. (meer…)
Het overkomt je gewoon. Opeens ben je er helemaal klaar mee. Erger je je gruwelijk en kan je niet meer blijven zitten. Waar heb ik het over? Poetsdrang! Ik heb een behoorlijke hekel aan schoonmaken maar een nog grotere hekel aan een vies huis. Lastige combinatie. Zeker met een peuter, een echtgenoot en vier dieren in huis. Dan moet je er toch zo nu en dan aan geloven. Van de week overviel het me weer. Poetsdrang! (meer…)
Winkelen met een peuter. In dit geval een jongetje. Het klinkt enorm gezellig en soms is het dat ook echt. Zo nu en dan is het echter survivallen voor gevorderden. Met een driejarig mannetje moet ik dan zorgen dat ik goed voorbereid op pad ga. En zelfs dan loopt het, zogenaamde gezellige, winkelen nog wel eens anders dan verwacht. Om je goed voor te bereiden of om je een hart onder de riem te steken, volgen hieronder de do’s en don’ts; (meer…)
Vrijdag was het dan eindelijk zover. Na weken wachten, aftellen en ongeduldig zijn, mochten we dan eindelijk onze nieuwe kitten ophalen. Vorige maand had ik een heel knap rood katertje uitgezocht bij de cattery. Een Britse Korthaar kitten, om precies te zijn. Net als onze poes Daisy. In de weken die volgden werden we door de cattery (fokker) verwend met foto’s van onze kitten. Zo kwam de ‘ophaaldatum’ steeds dichterbij. Welkom Olivier! (meer…)
Sinds de welbekende Disney hit Frozen, is ‘Let it go’ regelmatig mijn mantra. ‘Laat het los, laat het gaan’, wordt hier met enige regelmaat gezongen. Wel alleen door mijzelf, de echtgenoot en het zoontje schijnen hier geen behoefte aan te hebben. Die maken zich überhaupt niet zo snel druk als ik. Ik daarentegen zing dit stiekem in mijn hoofd. Al dan niet met de stoom uit mijn oren. Vanochtend was het weer zover. (meer…)
Ergens in januari dit jaar vertelden wij aan onze kleine man dat hij grote broer wordt. Een vrij abstract begrip voor een ventje van 2,5 jaar oud. Opvallend genoeg kon hij er zich wel een voorstelling van maken. Een vriendje was ook net grote broer geworden dus dat maakte het voor hem wat tastbaarder.
Naarmate de zwangerschap vorderde was ons zoontje er steeds meer mee bezig. Regelmatig kreeg de buik even een kusje en wilde hij er meer over weten. Al snel bleek dat hij er toch wel erg diep over nadacht. (meer…)
Ik geef het toe. Zo nu en dan kan ik niet wachten tot het ‘peuter-bedtijd’ is. Hoe lief de kleine man ook geweest is die dag, ik leef wel eens toe naar het moment dat hij op bed ligt. Zeker nu ik zwanger ben. Tegen het einde van de middag zijn we allebei gaar. Peuter van het spelen en alle indrukken, en mama van het zorgen en alle bezigheden eromheen. Aftellen naar zeven uur is dan onvermijdelijk. Bedtijd. (meer…)
Elke ochtend kruipt er een peuter tussen ons in. De ochtendperikelen gaan van start. Terwijl wij nog in comatueuze toestand verkeren, is de kleine man alive and kicking! Bij hem begint de dag zodra zijn Kidsleep klok het zonnetje laat zien. Hij is dan ook in de veronderstelling dat wij al net zo enthousiast naast ons bed staan te springen. Het tegendeel is waar. Dus mag hij altijd even televisie kijken terwijl wij de slaap uit onze ogen wrijven.
Na een half uurtje begint het dan toch te kriebelen. De wakkere peuter wordt druk, gaat stuiteren en moet zijn energie kwijt. Met als gevolg dat we herhaaldelijk voeten in ons gezicht krijgen, gebombardeerd worden door een woest peuterlijf en antwoord moeten geven op prangende vragen. (meer…)