Ik geef het toe. Zo nu en dan kan ik niet wachten tot het ‘peuter-bedtijd’ is. Hoe lief de kleine man ook geweest is die dag, ik leef wel eens toe naar het moment dat hij op bed ligt. Zeker nu ik zwanger ben. Tegen het einde van de middag zijn we allebei gaar. Peuter van het spelen en alle indrukken, en mama van het zorgen en alle bezigheden eromheen. Aftellen naar zeven uur is dan onvermijdelijk. Bedtijd. (meer…)
Elke ochtend kruipt er een peuter tussen ons in. De ochtendperikelen gaan van start. Terwijl wij nog in comatueuze toestand verkeren, is de kleine man alive and kicking! Bij hem begint de dag zodra zijn Kidsleep klok het zonnetje laat zien. Hij is dan ook in de veronderstelling dat wij al net zo enthousiast naast ons bed staan te springen. Het tegendeel is waar. Dus mag hij altijd even televisie kijken terwijl wij de slaap uit onze ogen wrijven.
Na een half uurtje begint het dan toch te kriebelen. De wakkere peuter wordt druk, gaat stuiteren en moet zijn energie kwijt. Met als gevolg dat we herhaaldelijk voeten in ons gezicht krijgen, gebombardeerd worden door een woest peuterlijf en antwoord moeten geven op prangende vragen. (meer…)